Τα φυσικοχημικά χαρακτηριστικά του νερού πρέπει να λαμβάνονται σοβαρά υπ’ όψιν και οι τιμές τους να ελέγχονται τακτικά, καθώς αυτά αποτελούν καθοριστικούς παράγοντες για την επιβίωση και την καλή υγεία των καλλιεργούμενων ειδών.
Α.ΘΕΡΜΟΚΡΑΣΙΑ
Πρόκειται για έναν από τους σημαντικότερους αβιοτικούς παράγοντες του νερού, καθώς σχετίζεται με πλήθος φυσιολογικών διαδικασιών των καλλιεργούμενων οργανισμών, ενώ μπορεί να επηρεάσει και άλλους φυσικοχημικούς παράγοντες των υδάτων. Κάθε είδος παρουσιάζει διαφορετικά θερμοκρασιακά βέλτιστα για την ανάπτυξή του. Έτσι η βέλτιστη ανάπτυξη ειδών όπως π.χ. το λαβράκι (Dicentrarchus labrax) απαιτεί θερμοκρασιακό εύρος 22-25 °C, ενώ η πέστροφα (Salmo trutta) 12-14 °C.
Β. Οξυγόνο
Είναι το πιο σημαντικό διαλυμένο αέριο στο νερό, καθώς η αναπνοή είναι μία θεμελιώδης διαδικασία των ζωντανών οργανισμών. Η συγκέντρωσή κορεσμού του ατμοσφαιρικού οξυγόνου σε θερμό νερό (20°C) σπάνια υπερβαίνει τα 8,75 mg/l. Για τους ιχθύες η αύξηση ελαττώνεται, αν το διαλυμένο οξυγόνο μειωθεί κάτω των 6 mg/l, ενώ παρατηρείται μεγάλη θνησιμότητα κάτω των 2-3 mg/l.
Γ. Αλατότητα
Η ποσότητα των διαλυμένων αλάτων στο θαλασσινό νερό προσδιορίζεται από την αλατότητα (S‰) και την περιεκτικότητα σε χλώριο (Cl‰). Τα δύο μεγέθη σχετίζονται μεταξύ τους με τη σχέση:
S‰ = 1,805 Cl‰ + 0,03‰
Η μέση τιμή αλατότητας στο θαλασσινό νερό είναι περίπου 35‰. Οι διάφοροι οργανισμοί, ανάλογα και με το στάδιο της ζωής τους, μπορεί να έχουν στενότερα ή ευρύτερα όρια ανθεκτικότητας στην αλατότητα.
Δ. PH
Τα περισσότερα είδη ζουν φυσιολογικά σε διακυμάνσεις του pH μεταξύ 6-8, αν και δεν υπάρχει άμεσος κίνδυνος σε pH 5-9. Κάτω του 5 όμως παρατηρείται θνησιμότητα των ιχθύων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου