Μέχρι το 2009 αναμένεται να αυξηθεί η μέση θερμοκρασία του πλανήτη μεταξύ 1,8 και 4 βαθμών Κελσίου, προκαλώντας ξηρασία σε μεγάλες περιοχές του πλανήτη, ενώ η αναλογία των περιοχών με συνεχή ξηρασία θα ανέβει από το 2% στο 10% έως το τέλος του 21ου αιώνα (Tearfund, 2006). Επίσης, οι υδρολογικοί κύκλοι θα αλλάξουν με αποτέλεσμα έντονες και συχνές βροχοπτώσεις. Η αλλαγή του υδρολογικού κύκλου με τη σειρά του, θα προκαλέσει ακραία καιρικά φαινόμενα όπως ξηρασία, καταιγίδες και πλημμύρες, αυξημένης συχνότητας και σοβαρότητας (Houghton, J., 2005). H ξηρασία θα έχει σοβαρές επιπτώσεις στη αγροτική οικονομία και στην παραγωγή της υπο-σαχάριας Αφρικής, όπου η αγροτική παραγωγή και η πρόσβαση στη τροφή θα περιοριστούν. Επίσης, στην κεντρική και νότια Ασία η αγροτική απόδοση θα μειωθεί σε ποσοστό 30% μέχρι το μέσο του 21ου αιώνα. Μία άλλη επίπτωση της κλιματικής αλλαγής είναι η μετακίνηση των ιχθυαποθεμάτων προς τους πόλους όπου η θερμοκρασία του νερού είναι χαμηλότερη. Από την άλλη, η υψηλότερη θερμοκρασία των επιφανειακών υδάτων μπορεί να οδηγήσει σε συχνότερα φαινόμενα «ερυθράς παλίρροιας» στα θαλάσσια συστήματα καταστρέφοντας τα αλιευτικά πεδία και τις υδατοκαλλιέργειες (www.grida.no/climate/ipcc_tar/wg2/561.htm, 2007). Το λιώσιμο των πάγων θα αυξήσει τον κίνδυνο πλημμύρων καθόλη τη διάρκεια του έτους. Η άνοδος της στάθμης της θάλασσας θα αυξηθεί κατά μέσο όρο μεταξύ 8 – 13 εκατοστά μέχρι το 2030, μεταξύ 17 και 29 εκατοστά μέχρι το 2050 και μεταξύ 35 και 82 εκατοστά μέχρι το 2100 (Herring, D., et all, 2007). Τα μεγάλα ποτάμια συστήματα θα πλημμυρίζουν συχνά, οι παράκτιες περιοχές θα έχουν απώλειες καλλιεργήσιμης γης της τάξης του 25% παγκοσμίως μέχρι το 2050, εξαιτίας της ανόδου των υδάτων (Nicholls, RJ.,et all, 2004).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου